Lezing 19 april 2020 10.30 uur

Een zinvol toeval

Men droomt dat een vliegtuig naar beneden stort, en ‘s morgens hoort men op de radio dat er die nacht daadwerkelijk een vliegtuig is neergestort.

Waar spontane innerlijke belevingen (dromen, visioenen en voorgevoelens) een overeenkomst vertonen met min of meer zich gelijktijdig afspelende gebeurtenissen in de buitenwereld, daar is volgens Jung sprake van synchroniciteit.
Het betreft dan een samenloop van tweeërlei processen, het ene van psychische, het andere van niet-psychische aard, die elkaar duidelijk niet veroorzaakt hebben. Desondanks ervaren we die samenloop als zinvol. Synchroniciteit betreft een ‘zinvolle coïncidentie’, een ‘zinvol toeval’ dus. Eén van de meest opmerkelijke facetten aan synchroniciteit is dat de alledaagse categorieën van oorzaak-gevolg en van tijd-ruimte er blijkbaar niet toe doen. Jung vond hier niets occults aan. Hij had van zijn vrienden uit de kwantumfysica al lang begrepen dat in de natuurwetenschappen het causaliteitsprincipe er fundamenteel niet meer toe deed.